Sanktuarium Słowa

Drugim ważnym miejscem naszego seminarium jest kaplica, którą nazywamy Sanktuarium Słowa Bożego albo – z języka hebrajskiego – jesziwą. To określenie szkoły, w której nasi bracia Żydzi czytają, zapamiętują i interpretują fragmenty Tory, pogłębiając nieustannie swój kontakt z Bogiem, obecnym w Słowie. Wystrój kaplicy nawiązuje do żydowskich korzeni naszej wiary.
W Sanktuarium Słowa modlimy się codziennie Liturgią Godzin – modlitwa brewiarzowa towarzyszy nam od wczesnych godzin porannych aż po sam wieczór. Tutaj również czytamy Pismo Święte w ramach tzw. lectio continua, by każdego dnia mieć osobisty kontakt ze Słowem Bożym. W każdy czwartek spotykamy się na skrutacji Pisma Świętego. Artykuł ks. Krystiana Chmielewskiego o Skrutacji Pisma Świętego 

Symbolika

Na szklanych drzwiach prowadzących do kaplicy została umieszczona scena Zwiastowania. Każdy, kto spotyka się ze Słowem Bożym w tym Sanktuarium, staje się adresatem zwiastowania Dobrej Nowiny. Tak jak Maryja usłyszała, że pod Jej sercem za sprawą Ducha Świętego pocznie się Jezus, tak i my słyszymy, że zrodzi się w nas natura Chrystusa.

Czerwona wykładzina, umieszczona w przedsionku kaplicy, symbolizuje morze, które przekraczali Izraelici, wychodząc z Egiptu. Małe lampki na suficie przypominają gwiazdy na niebie, które Bóg pokazał Abrahamowi, obiecując mu liczne potomstwo.

Wykładzina w dalszej części kaplicy ma kolor szary, co symbolizuje pustynię. Bóg wyprowadza nas z niewoli i – podobnie jak Izraelitów – wyprowadza na pustynię, która w Biblii zawsze jest miejscem spotkania Boga z człowiekiem, który jest kształtowany ku dojrzałości i gotowości pełnienia woli Bożej. Czas formacji jest dla seminarzystów formą „pustyni”. Z miłości do Boga rezygnują z różnych dóbr (pieniądze, telefon, przyzwyczajenia, relacje). Wszystko po to, by doświadczyć obecności żywego Boga, budować i pogłębiać relację z Nim, tak aby stawać się Jego świadkami wobec wszystkich, do których z czasem zostaną posłani.

Chropowate ściany Sanktuarium mają przypominać wnętrze łona kobiecego. Tak jak w łonie matki rozwija się i kształtuje nowy człowiek, tak w Kościele, poprzez kontakt ze Słowem Bożym, kształtowani są chrześcijanie, czyli ludzie, którzy zwlekłszy z siebie „starego człowieka”, przyoblekają się w „człowieka nowego” – „niebiańskiego” (por. 1Kor 15) – tak jak Jezus potrafią kochać, przebaczać, służyć, a nawet umierać za braci.

Wzdłuż całego Sanktuarium postawione są, po obu stronach, trzy rzędy masywnych krzeseł, które swym kształtem przypominają trony królewskie. Człowiek, który dzięki Słowu wchodzi w dialog z Bogiem i staje się Jego dzieckiem, ma bowiem godność królewską, którą symbolizuje namaszczenie Krzyżmem podczas obrzędów chrzcielnych.

Nad tronami zawieszone są lampy przypominające krople wody. To symbol łaski, którą obdarzany jest człowiek, poszukujący Boga w Jego Słowie. Słowo Boże jest jak deszcz, która spada na ziemię, zrasza ją i użyźnia, tak aby mogła wydać obfity plon (por. Iz 55,10).

Pofałdowany kształt ściany po lewej stronie kaplicy przypomina rozwinięty zwój Tory. Pełne żywych kolorów okna witrażowe odwołują się w artystyczny sposób do opisu stworzenia świata z Księgi Rodzaju, a także do Apokalipsy św. Jana. Światło Słowa Bożego, obecne w całym Piśmie Świętym, oświeca każdego dnia nasze życie.

Trzy potężne łuki triumfalne symbolizują zwycięstwo Trójjedynego Boga nad grzechem, śmiercią i szatanem. W głębi kaplicy została umieszczona majestatyczna marmurowa ściana, która symbolizuje wszystko to, z czym zderza się w swoim życiu człowiek, a czego własnymi siłami nie może pokonać: śmierć, cierpienie, niemożność kochania, przebaczania czy niezdolność do zaakceptowania własnej historii. Pośrodku ściany jest wyłom – brama, przez którą można bezpiecznie przejść. Jest nią Chrystus – obecny w Najświętszym Sakramencie i w Słowie, które zawiera umieszczona nad tabernakulum księga Pisma Świętego. W czasie liturgii księga Biblii jest uroczyście przenoszona, a z ambony proklamowane są słowa Ewangelii. Każdego dnia w tym miejscu głoszony jest kerygmat, czyli Dobra Nowina o zwycięstwie Jezusa Chrystusa, które może stać się udziałem tego, kto – jak Maryja – z wiarą przyjmie Słowo Bożej obietnicy.